Zamek w Łęczycy wzniesiono okolo polowy XIV wieku z inicjatywy Kazmierza Wielkiego. Gotycki zamek z czerwonej cegły zbudowany został na planie nieregularnrgo czworoboku z wewnętrznym dziedzińcem. Składał się z prostokątnego budynku mieszkalnego po wschodniej stronie, ośmiokątnej wieży głównej oraz wieży bramnej. Całość otoczona została wysokim 10 metrowym murem z blankami. W drugiej powie XVI dobudowano drugi budynek mieszkalny o trzech kondygnacjach usytuowanym przy wieży bramnej po północnej stronie. Podczas wojen polsko-szwedzkich w XVII wieku zamek został poważnie uszkodzony i przestał pełnić swoja dotychczasową funkcję. Opuszczony budynek na przełomie XVIII I XIX wieku częściowo wykorzystano do budowy fortyfikacji bastionowych przez władze pruskie. Ostatecznie jednak w XIX okoliczni mieszkańcy rozebrali znaczna część ruin. Odbudowę zamku w Łęczycy rozpoczęto dopiero po II wojnie światowej.